นักวิทยาศาสตร์ He Jiankui อ้างว่าใช้เครื่องมือทางพันธุกรรม CRISPR เพื่อแก้ไขจีโนมของเด็กหญิงฝาแฝดนำไปสู่การประณามจากนานาชาติ การกระทำของเขามุ่งความสนใจไปที่จริยธรรมการวิจัย และผลที่ตามมาควรเป็นอย่างไรเมื่อนักวิทยาศาสตร์ ” โกง ” ในตอนแรก Chinese Academy of Science ได้ตรวจสอบพฤติกรรมของ Heและการสอบสวนภายในของรัฐบาล ในภายหลัง ได้กล่าวหาว่าระบุว่ามีการละเมิดกฎหมายของรัฐหลายฉบับ ตอนนี้เขาถูกมหาวิทยาลัยไล่ออกแล้ว
แต่นอกเหนือจากตัวอย่างนี้ จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อนักวิทยาศาสตร์
ไม่ปฏิบัติตามแนวทางการวิจัยทางการแพทย์ที่มีจริยธรรมซึ่งเป็นที่ยอมรับทั่วโลก เราตรวจสอบปัญหานี้โดยเน้นที่งานวิจัยที่ตีพิมพ์เกี่ยวกับผู้รับการปลูกถ่ายอวัยวะที่ดำเนินการในสาธารณรัฐประชาชนจีน
แต่ตามที่อธิบายไว้ในรายงานฉบับใหม่ ของเรา เราพบว่างานวิจัยที่ไม่เป็นไปตามมาตรฐานเหล่านี้มักได้รับการยอมรับให้ตีพิมพ์ในวารสารนานาชาติที่ผ่านการตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ (peer-reviewed)
การปลูกถ่ายอวัยวะในจีน
โดยใช้วิธีการทบทวนขอบเขต เราตรวจสอบการศึกษา 445 ชิ้นที่ตีพิมพ์ในวารสารภาษาอังกฤษที่ผ่านการตรวจสอบโดยเพื่อนระหว่างเดือนมกราคม 2000 ถึงเมษายน 2017 เอกสารรายงานการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับผู้รับการปลูกถ่ายอวัยวะของมนุษย์ (จำกัดเฉพาะหัวใจ ตับ หรือปอด) ที่เกิดขึ้นในประเทศจีน ข้อมูลรวมการปลูกถ่าย 85,477 ครั้ง
เราพบว่า 92.5% ของสิ่งพิมพ์ไม่ได้ระบุว่าอวัยวะที่ปลูกถ่ายได้มาจากนักโทษประหารหรือไม่ เกือบทั้งหมด (99%) ไม่แจ้งว่าผู้บริจาคอวัยวะให้ความยินยอมหรือไม่ ในทางตรงกันข้าม 73% ของเอกสารรายงานว่าได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการจริยธรรมของสถาบันสำหรับการวิจัยที่รายงานในเอกสาร
ความกังวลด้านจริยธรรมที่แพร่หลายเกี่ยวกับการที่นักโทษที่ถูกประณามไม่สามารถให้ความยินยอมในการบริจาคอวัยวะได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นในสาธารณรัฐประชาชนจีน ที่นี่ ระบบตุลาการและ ตำรวจขาดการป้องกันการละเมิดขั้นตอน ความเชื่อมั่นที่ ผิดพลาดได้รับการบันทึกไว้อย่างกว้างขวางและแก้ไขได้ยากมาก นอกจากนี้หลักฐานที่น่าเชื่อถือจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆบ่งชี้ว่าการเก็บเกี่ยวอวัยวะไม่ได้จำกัดเฉพาะนักโทษที่ถูกประณามเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักโทษทางมโนธรรมด้วย ดังนั้นจึงเป็นไปได้ — แม้ว่าจะไม่สามารถพิสูจน์ได้ในกรณีใดกรณีหนึ่ง — ว่าสิ่งพิมพ์ที่ได้รับการตรวจสอบโดยผู้รู้อาจมีข้อมูลที่ได้รับ
นักโทษทางความคิดที่ถูกสังหารเพื่อจุดประสงค์ในการได้มาซึ่งอวัยวะ
ใครเป็นผู้รับผิดชอบในการรับรองว่าข้อมูลที่อ้างอิงจากการวิจัยเกี่ยวกับอวัยวะที่เก็บเกี่ยวจากผู้ต้องขังที่ไม่ยินยอมนั้นถูกห้ามไม่ให้เผยแพร่ เราโต้แย้งในบทความของเราว่าผู้ตรวจสอบและบรรณาธิการวารสารมีบทบาท
อวัยวะมาจากไหน?
ในเอกสาร 19 ฉบับที่เกี่ยวข้องกับการปลูกถ่ายอวัยวะ 2,688 ชิ้นก่อนปี 2010 มีการรายงานแหล่งที่มาของอวัยวะว่าเป็นผู้บริจาคโดยสมัครใจ แต่ตามที่ทราบกันอย่างกว้างขวางในชุมชนการปลูกถ่าย ไม่มีโครงการบริจาคอวัยวะอาสาสมัครที่เสียชีวิตในจีนก่อนที่จะเริ่มนำร่องในปี 2010 ดังนั้นจึงดูสมเหตุสมผลที่จะสันนิษฐานว่าอวัยวะอาจมาจากนักโทษ ทำให้การอ้างสิทธิ์เกี่ยวกับการบริจาคโดยอาสาสมัครไม่น่าเชื่อถือ
วารสารสองฉบับที่เผยแพร่เอกสารการปลูกถ่ายของจีนจำนวนมากที่สุดในการศึกษาของเราคือ Transplantation Proceedings โดยมี 65 ฉบับจากทั้งหมด 445 ฉบับ และ PLOS ONE มีจำนวน 20 ฉบับ วารสารอื่นๆ ที่มีเอกสารที่ระบุโดยการศึกษานี้ ได้แก่ American Journal of Transplantation และการปลูกถ่าย (วารสารทางการของสมาคมการปลูกถ่ายอวัยวะระหว่างประเทศสูงสุด) วารสารเหล่านี้มีนโยบายห้ามการตีพิมพ์งานวิจัยเกี่ยวกับการปลูกถ่ายอวัยวะจากผู้บริจาคที่ไม่ยินยอมและ/หรือนักโทษอย่างชัดเจน
เราโต้แย้งว่าหากยังไม่ได้ดำเนินการ ผู้ตรวจสอบและวารสารทางการแพทย์ควรต้องการข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งที่มาของอวัยวะในการวิจัยการปลูกถ่ายอวัยวะของจีนก่อนที่จะเผยแพร่ต่อสาธารณชนและชุมชนวิทยาศาสตร์ในวงกว้าง หากพวกเขาต้องการข้อมูลดังกล่าว ควรมีการเผยแพร่การตอบสนองต่อความต้องการเหล่านั้น และหากพวกเขาไม่พอใจกับคำตอบ พวกเขาก็ควรปฏิเสธที่จะตีพิมพ์งานวิจัย
เมื่อมีการเผยแพร่บทความโดยไม่ระบุแหล่งที่มาของอวัยวะที่ปลูกถ่าย อาจเสี่ยงต่อการส่งข้อความว่ามาตรฐานทางจริยธรรมอาจถูกเพิกเฉยหรือฝ่าฝืน สิ่งนี้บั่นทอนแรงจูงใจในการปฏิบัติตามมาตรฐานเหล่านี้ในอนาคต
การค้นพบของเราก่อให้เกิดคำถามที่สำคัญและน่ากังวลเกี่ยวกับการกำกับดูแลด้านจริยธรรมในส่วนของผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดในกระบวนการตรวจสอบและเผยแพร่งานวิจัยการปลูกถ่าย
ในการตอบสนอง เราเสนอการถอนเอกสารจำนวนมากที่ระบุโดยงานวิจัยของเราที่ไม่สอดคล้องกับมาตรฐานสากลเกี่ยวกับการบริจาคอวัยวะ
นอกจากนี้ เรายังเสนอให้มีการเลื่อนการตีพิมพ์เผยแพร่การปลูกถ่ายทางคลินิกทั้งหมดจากประเทศจีนเพื่อรอการประชุมสุดยอดระหว่างประเทศ การประชุมสุดยอดของสมาชิกชุมชนการปลูกถ่ายและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอื่น ๆ สามารถพัฒนานโยบายและกระบวนการที่เหมาะสมสำหรับการจัดการกับการวิจัยในอนาคต
อย่างไรก็ตาม ความหวังของเราสำหรับการเพิกถอนเหล่านี้ไม่สูงนัก ดังที่พวกเราคนหนึ่ง (โรเจอร์ส) พบการรักษาความปลอดภัยของการเพิกถอนอาจเป็นกระบวนการที่ยืดเยื้อแม้ว่าจะมีหลักฐานที่แสดงถึงความเท็จอย่างโจ่งแจ้งในเอกสารก็ตาม
